Cave Loop Thakek en 4000 islands

24 maart
Nou en daar gingen de meiden dan met volle moed op twee veel te kleine mountainbikes met rugzak op de rug. We hadden iniedergeval bekijks. Geen make up op, haar niet gedaan, helm op, niet matchende en charmante kleding aan, maar toch nog bekijks!! 

Eerste deel was het erg druk op de weg en men reed ook aardig door. Fietspaden kennen ze niet. Het is alsof je op de weg langs het kanaal fietst. 90% van de inwoners van Loas hebben GEEN rijbewijs. Hier de weg op is dus best een uitdaging. Wegen zijn niet altijd goed en dieren lopen ook over de weg. Paar x onderweg gedacht, als mij moeder dit wist...
Gelukkig werd dit aan de eind van de dag minder. 

Het fietsen was zwaar omdat de fietsen niet helemaal voor ons gemaakt waren. We zijn meteen de eerste cave ingedoken. Deze stelde alleen weinig voor. Wel nog even 350 m steil omhoog geklommen voor een view point. Echt een pad was er niet. Wel hadden ze wat hele krakkemikkige en steile trappen tegen de berg aan getimmerd. Het was lekker klauteren en dat hield maar niet op. Valerie vond het op een gegeven moment wel genoeg. Ik ben nog stukje naar boven geklommen maar lastig om te zien waar het eind was. Dan maar onze eigen view point gecreëerd. Eenmaal terug ( best steile afdeling) weer op de fiets. 
Omdat de fietsen niet echt comfortabel waren stopten  we regelmatig om even onze ruggen en benen te strekken en de billen van de zadel te halen. We zijn onder andere een x gestopt om langs de weg watermeloen te halen. Allemaal vrouwen zitten dan bij elkaar met hun kleine kinderen  en verkopen dan wat kleine dingen. Ook rare ondefinieerbare levende wezens. 
Heerlijk een watermeloen!! Het is warm, gelukkig niet te warm want het waait ook, helaas wind tegen maar het koelt wel lekker af. 

Net zoals in Vietnam zie je ook hier overal rotzooi en vuil. Mensen gooien het gewoon in de berm. Soms proberen ze het te verbranden. 
We hadden net ergens geluncht en wat fris gedronken.  Dat we wegfietsten zag ik de eigenaresse zo de plastic flesjes van ons drinken in de uitgedroogde sloot gooien bij de rest van al het vuil. Het blijft echt zonde! Dit is echt in heel Azië een probleem.

Het was een pittige dag. We zijn door de opwinding niet meer naar andere caves gegaan. Hebben ook wat bordjes gemist. Tja waten gefocust op de weg. Op een gegeven moment zagen we een bordje nog 5 km naar dorpje waar we zouden overnachten, Nakai. Jehh we zijn er bijna, dachten we en toen ging de weg steil omhoog. En het ging maar en het ging maar. Op een gegeven moment stapte Valerie van haar fiets. Ik zei nog heel bemoedigend volgens mij gaat het na deze bocht naar beneden. Niet dus, volgende bocht ook niet. Opeens stak Valerie haar hand op bij een pick-up truck die langsreed en ja hoor die stopte. Hup fietsen achterin en in de auto gestapt. (Ja mam ik weet dat ik niet mag liften maar het werd bijna donker). En wat waren we blij. Bleek het dus alleen maar steil omhoog te gaan tot aan het dorp  nog zeker 5 km. Erg blij dus met deze lift. Toen nog klein stukje naar het dorp gefietst en op zoek naar een slaapplek. Uiteindelijk iets net buiten het dorp iets gevonden. 

Dat we aankwamen sprak een stel ons aan dat het een redelijke accommodatie was. We werden iig in ons bed ook vergezeld door mieren. En hele rare ranzige vlekken op de lakens. Ieuw, ik wil mijn eigen bed!!!!
Later kwamen  we  het stel tegen bij het eten in het dorp en bleek het een Belgisch stel te zijn. Allebei vol respect dat we op de fiets gingen. Ze maakte ons alleen beetje bang want de weg die we morgen moesten was ook weer steil omhoog en ook wel wat naar beneden. We hadden vandaag al 70 km in onze benen dus maakte ons beetje zorgen. Besloten om morgen rustig aan te doen en eerst in het volgende dorpje na 25 km te verblijven. Andere mogelijkheid was nl weer 70 km en dat is toch te veel van het goede. De Belgen wisten wel een leuke accommodatie maar daar moest je dan wel snel bij zijn. Zij zouden 's ochtends in dat dorpje ontbijten dus wilden ze wel voor ons een kamer reserveren. Erg lief van ze. 

Volgende dag (25 maart) weer vroeg de wekker gezet. Naar het dorp terug gefietst voor ontbijt aangezien we onderweg niks tegen zouden komen. Restaurant was nog niet open ze wou ons wegsturen maar kreeg toch medelijden met ons ook omdat we op de fiets waren dus speciaal voor ons open gegaan en ontbijtje gemaakt. Voor de verandering baguette met ei.

Na ons ontbijt weer terug naar onze guesthouse uitgecheckt en toen weer op de fiets. De omgeving was prachtig en een zeer rustige weg. Het ging goed steil omhoog maar ook naar beneden dus het was te doen. Totdat... Valerie problemen kreeg met haar versnelling en alleen in een lage versnelling kon fietsen. Ik ook in die versnelling gezet zodat we beetje dezelfde tempo hadden. Valerie bleef problemen hebben met haar versnellingen en op een gegeven moment trok ze zelfs stuk plastic tussen haar ketting vandaan. Helaas hielp dit niet want later lag haar ketting eraf. Dit herhaalde zich 5x en toen begaf ook haar standaard het nog. Het was voor Valerie duidelijk haar fiets kan niet meer. Wat nu... Weer tegen de regels van mijn moeder in een lift gezocht voor Valerie en haar fiets. Gelukkig duurde dat niet lang. Afgesproken in het dorp bij de guesthouse. Ik heb dus het laatste stuk nog lekker gefietst. Ik merk dat ondanks ik alle lange tijd niet meer heb gespint het fietsen mij goed afgaat. Blij om!! Ik vind het ook leuk. Mijn billen en edele deel wat minder. Die is nu blauw en paars. Maarja afzien hoort er natuurlijk bij.

In het dorp ingecheckt bij guesthouse  Sabadee en besloten dat we dus niet verder gingen ( kon ook niet). De eigenaar was bereid om ons naar het hoogtepunt vd loop, de Konglor cave, te brengen en dan weer terug naar Thakek. Natuurlijk moesten we hier wel voor betalen. De vrouw van de eigenaar was erg blij want die mocht mee en na lange tijd hadden ze weer eens een dagje samen. Nou ja wij waren er natuurlijk grotendeels bij. Dus afgesproken volgende ochtend om 8 uur boottocht en daarna naar de cave.

's Avonds heerlijk bij kampvuur gezeten met andere gasten. Meeste deden mee aan de BBQ maar wij hadden niet zoveel trek. Ik nam een aardappelsalade met knoflookbrood. Had ik dat maar niet gedaan.... Ik kon mij nooit herinneren dat ik ooit gekotst had. Vast als kind wel gedaan maar het staat mij niet bij. Die avond kwam daar helaas verandering in. Ik ging al vroeg naar bed omdat mijn darmen rommelde en ik mij niet echt lekker voelde. Opeens werd ik wakker en voordat ik het wist kwam het met volle kracht eruit. Erg blij dat Valerie er was die heeft mij goed geholpen. Hele avond ellendig gevoeld en dus niet geslapen. Volgende dag zwaar last van heimwee. Ik wou mijn eigen bed, mijn eigen douche en ik miste mijn moeder. Moeders weten nl altijd raad in deze situaties. 

Dat we s ochtends (26 maart) om 7:30 uur naar de man gingen voor de boottocht zei hij dat het 6 uur was en niet 8 uur, maar dat had hij niet gezegd. Dus geen boottocht. Dat ik vertelde dat ik ziek was kon dat natuurlijk niet komen door zijn eten. Die discussie zijn we maar niet aangegaan. Half brak in de auto gestapt onderweg naar de Cave. Cave was erg indrukwekkend en groot. Je ging er met een bootje doorheen. Niet heel erg van genoten omdat ik mij energieloos en futloos voelde. Tevens hadden ze met de stuurman geregeld dat we maar halve boottocht deden terwijl we volle mep hadden betaald. Later zei hij ja andere deel is toch hetzelfde. We kwamen er namelijk achter doordat we de enige waren die al terug waren. Hij heeft ons wel wat korting gegeven uiteindelijk maar toch vreemd. Denk ook dat ze haast hadden want we moesten natuurlijk nog een stuk rijden. 

Eind van de dag om 17 uur kwamen we aan in Thakek. Fietsen ingeleverd en spullen opgehaald. Na wat gegeten te hebben zijn we om 21 uur met de bus naar Pakse vertrokken. Weer ouderwets een volgepropte bus met spullen en mensen en niet te vergeten knetterharde muziek. 

Uur of 4/5 s ochtends (27 maart) kwamen we aan in Pakse. We werden ergens uit de bus geplukt. Daar moesten Valerie en ik snel afscheid nemen. Zij in de tuk tuk onderweg naar internationale busstation, zij ging nl naar Cambodja, en ik naar ander busstation onderweg naar 4000 islands. Uiteindelijk na 2 uur hangen op busstation bleek er om 7 uur een grote tuk tuk te vertrekken naar 4000 islands. Ik weet niet hoe het heeft gepast maar we zaten echt opgepropt in de tuk tuk en steeds kwamen er spullen en mensen bij. Steeds dacht ik dat past nooit maar toch paste het. Dieren gaan gewoon ook mee, in dit geval een kip. Halverwege nog stel met baby opgepikt. Weer super zoet en als het beetje piept hup aan de borst. 

Het was geen comfortabele rit maar duurde gelukkig maar drie uur. En toen eindelijk de boot naar 4000 islands. Ondertussen met de andere westerse toeristen verzameld om gezamenlijk de boot te nemen dat is nl goedkoper. We besloten om op het eiland Don Kon te slapen is iets meer te doen en niet te veel party people. Rustig dus. Eenmaal aangekomen op zoek naar guesthouse samen met Michael uit Australië en Bauke uit Hoorn. Bauke en ik hadden besloten samen kamer te delen, lekker goedkoop. Uiteindelijk een kamer gevonden voor 40000 kip oftewel €4.  Veel stelde het niet voor. Deur naar badkamer kon niet dicht en het was in de kamer nog warmer dan buiten en het was echt bloedje bloedje heet. 

Ben 2 dagen op 4000 islands geweest en opgetrokken met Michael en Bauke. Normaal zou ik daar niet zo naar toe trekken maar dat is het leuke van reizen je trekt ook met mensen op die in eerste instantie niet jouw type blijken te zijn, maar ja alleen is ook maar alleen dus je hebt iig wat gezelligheid. Het was ook gezellig. Dat we aankwamen hebben we niet veel gedaan. De tweede dag (28 maart) hebben we een fiets gehuurd voor 10000 kip, oftewel €1, en zijn naar een grote waterval gegaan waar je ook lekker in de Mekong kon zwemmen en in een restaurant kon chillen in een hangmat of liggend op kussens.

Andi, mijn nieuwe Oostenrijkse vriendin, was ook aangekomen
Op 4000 idlands maar zat op ander eiland, Don Det. Nog geprobeerd elkaar te ontmoeten overdag maar dat is niet gelukt dus dan s avonds maar drankje doen.

Na de hele ochtend en middag rondhangen bij waterval naar een spot gegaan waar je boot kon huren om river Dolphins te spotten. Na een flinke onderhandeling uiteindelijk boottocht gedaan bij zonsondergang. Dit was echt prachtig. Halverwege werden we op een verlaten eiland gedropt en vertelde de stuurman dat hij benzine ging halen. Beetje twijfelachtig stapte we uit. Hij zou over 5 min terugkomen. Dit werden uiteindelijk 20 min. Zaten nog te denken het zal toch niet zijn dat hij ons hier achterlaat. Op het eiland hebben we wel heel geweldig de zonsondergang gezien. Helaas geen river Dolphins gezien maar die zal ik wel zien in Kratie in Cambodja. Er blijken ook nog maar 7 river dolphins te zijn in 4000 islands dus die kans ik ook klein. 

Na de boottocht terug gefietst en snel gedoucht want ik wilde natuurlijk Andi nog even zien. Ze had geen geld meer en ging al eten dus ik zou haar kant op gaan. De jongens wilde wel mee. Achteraf was ik daar heel er blij om want het bleek zeker een uur lopen te zijn over een donkerpad in de middle of nowhere. Dit wisten wij natuurlijk ook pas toen we er waren. Het was de moeite waard. Ook even het andere eiland gezien ook al was het donker en nog ff gekletst en wat gedronken met Andi. Zij gaat nl via Bangkok naar huis en zal in mei met haar vriend naar Ierland en Schotland gaan en daarna gaat ze alleen naar Canada. Verwachting is dat haar reis in juli eindigt en ze komt in juli mij ook opzoeken!! Leuk en erg veel zin in. Is namelijk een super leuke meid, een topper!!

Aangezien het al laat was en we geen zin hadden om terug te lopen geprobeerd nog een lift te bemachtigen maar helaas iedereen was of dronken of lag te slapen.  Dat werd toch nog teruglopen. De jongens wiste wel een short cut. Dit was echt in de middle of nowhere. Geen pad geen licht geen bewoonde wereld. Natuurlijk allemaal enge verhalen zitten te vertellen dus ik was blij dat ik na 45 min weer licht zag ergens. 

Volgende ochtend  (29 maart) ben ik vroeg vertrokken naar Cambodja. Eerste stop is Kratie. Daarna Siem Raep waar ik Brad, de Amerikaan die ik in Vietnam had ontmoet, weer ga zien. We gaan samen Ankor Wat bezichtigen. Erg veel zin in! 

Dat was dus Laos. Ik weet niet echt wat ik van Laos moet vinden. Het is er wel mooi maar veel van het zelfde. Het is allemaal erg relaxed. Heel veel tours wat erg duur is en je kunt niet echt zelf op ontdekking. Ook lastig om met lokale in contact te komen. Laos is wel leuk maar ik vond Vietnam veel leuker. Al was 4000 islands heel erg mooi!
Lieverds hopelijk gaat het goed met jullie. Blijf het leuk vinden om af en toe wat van jullie te horen. Ivm de zomertijd is nu het tijdverschil nog maar 5 uur. 

X Saar