verjaardag in Laos

19 Maart begin van de avond waren we compleet. Mijn reisvriendin Andi was aangekomen en het was tijd om sinds tijden ons weer eens als echte meiden op te tutten want vanavond vieren we mijn verjaardag! Allemaal mooie jurk of rok aan. Gelukkig had ik mijn jurk die ik in Hoi An had laten maken niet naar NL gestuurd, dus dit was een perfecte gelegenheid om die aan te trekken. 

Opgedrikt en wel gingen we op pad. Carolina, 60 jarige vrouw, uit Australië van origine uit UK ging met ons mee. Zij zat bij Andi in haar reisgroep. Hoe meer zielen hoe meer vreugd! Eerst natuurlijk op zoek naar wat eten. Voor het eerst van mijn leven Lao BBQ gegeten. Een grote wok pan op kooltjes met een plaat erin waarop je dan het vlees kan grillen aan de rand wordt soort van soep gegoten waar je dan groente en eieren kan koken. Was erg lekker en gezellig. Was weer echt een vijfsterren spot dus TL licht en plastic stoeltjes. Helaas weinig drank keuze dus daarna op naar de Bar Utopia. Jack ging naar huis aangezien hij nog steeds niet helemaal fit was.
Utopia zat het vol met alle backpackers. Natuurlijk aan de borrel. Ik werd door Andi getrakteerd op een Bucket sangria die we samen deelde. Zoals ik al zei als backpackers deel je alles. Natuurlijk allemaal even een slokje van elkaars drankje om even te proeven. Helaas sluiten alle bars hier rond 23 uur. We konden natuurlijk nog niet terug dus op naar de laatste en enige plek die nog open is en iets buiten de stad ligt de bowlingbaan. Dit was echt een cheasy place maar we hebben hier super gelachen en iedereen die nog door wil feesten komt hier dus heen. Dus dat werd bowlen en weer werd ik door Andi getrakteerd. 

Om twaalf uur moest ik op de stoel staan en werd er happy birthday gezongen. Er stond zulke harde muziek dat niet iedereen dit doorkreeg maar de mensen die het wel door hadden feliciteerde mij. Dat wordt natuurlijk gedaan door een knuffel en een slokje van iedereen zijn drinken. In totaal twee potjes gespeeld en natuurlijk heb ik ze als jarige jop allebei gewonnen. Toen werd het tijd om terug te gaan en afscheid te nemen van Billy die dus de volgende dag vertrok naar Vientiane. 

Volgende ochtend (20 maart) ging Andi naar de Waterfalls en zoals het hoort op je verjaardag gingen Caja, Valerie en ik lekker luxe ontbijten bij Utopia. Super relaxe tent met overal houten tafeltjes en kussen op de grond waar je op kon zitten of liggen met uitzicht over de rivier. Het was zoo warm dat we niet echt veel hebben gedaan. 's Middags had Valerie onze bustickets geregeld voor de volgende dag en ik heb mijzelf verwend op de kapper. Jaaaa als 33 jarige wordt ik helaas grijs. Dit was een Belgische kapper die inmiddels al 20 jaar in Laos woont. Had een heel schattig winkeltje en een klein kapsalonnetje. Van mijn vrienden Bert en Anja had ik geld gekregen voor mijn reis. Ik heb hier dus mijn kappersbeurt van betaald. Bedankt lieverds!! 

Na de kapper elkaar weer ontmoet in onze kamer. Iedereen was weer terug van weggeweest. Natuurlijk moest mijn verjaardag nog steeds gevierd worden. Op zoek naar een leuk restaurant, maar dit was nog wel lastig. Vooral met een groep iedereen heeft trek in iets anders en we moeten natuurlijk op het geld letten. Ik wou trakteren maar dat wilden de meiden niet. Uiteindelijk na nog geen restaurant gevonden te hebben, maar naar ons lievelings bakkerij met allerlei lekkers gegaan. Hier gedroeg iedereen zich beetje vreemd. Ik wou trakteren op taart maar ik moest naar buiten. Even later kwam de aap uit de mouw. Daar kwam een grote verjaardagstaart aan met kaarsjes en werd er weer happy birthday voor mij gezongen. 

Overal dus een geweldige verjaardag. De hele dag ook van jullie allemaal leuke en lieve berichtjes en mailtjes gekregen. Dank daarvoor!

Volgende ochtend (21 maart) gingen we allemaal weg. Andi als eerst. Ik zal haar echt missen. Super leuke meid. Gelukkig komt ze in juli naar NL om andere Nederlandse vriendinnen die ze in Nieuw Zeeland heeft ontmoet op te zoeken. Misschien dat we elkaar nog in Laos gaan zien maar dat zal lastig worden.

' s Ochtends zijn Caja, Valerie en ik om 6 uur ( ja echt waar 6 uur) de straat opgegaan. De lokale mensen geven dan eten aan de monniken erg leuk om te zien. Ondertussen liepen we naar onze favoriete marktkraampje waar ze heerlijke gevulde baguettes verkochten voor 10.000 kip oftewel €1,-. Lekker ontbijten terwijl de monniken langs lopen. Daarna afscheid genomen van Caja. Valerie en ik hebben de pond genomen naar de andere kant van de rivier en hebben een stuk gelopen. Na de hike ons zelf getrakteerd op een heerlijke massage bij het rode kruis. De rest van de dag beetje relaxen en rondgehangen tot dat we om 20:00 uurde slaapbus namen naar Vientiene.

Volgende ochtend (22 maart) rond 06:00 uur kwamen we aan in Vientiane.  Op zich redelijk geslapen in de slaapbus. Was volgens mij een splinternieuwe bus. De weg was ook redelijk te doen en gelukkig niet veel snurkers . Toen we aankomen op zoek naar de bus naar Thakek. De slaapbus kwam aan op noordelijke busstation, maar de bus naar Thakek vertrok vanaf zuidelijke busstation dus dat werd weer een tuk tuk. 

Ik ben erg blij met Valerie want zij is erg goed in onderhandelen en houdt haar poot ook stijf. Haar dus de onderhandeling laten doen en zo zaten we in tuk tuk onderweg naar het zuiden van de stad. Door deze rit kregen we een beetje indruk van de stad. Ook hier werd er eten gegeven door de lokale aan de monniken. Verder niet echt bijzondere stad. Vientiene is de hoofdstad van Laos maar we hebben hier niet echt positieve verhalen over gehoord vandaar dat we besloten hebben om deze stad te stippen.

Eenmaal op zuidelijke station, kaartje gekocht en niet lang daarna vertrok de bus. Op zich een redelijke bus en grootste deel van de tijd, de reis duurde ong 6 uur, allebei twee stoelen. Helaas kwamen de laatste twee uur bij onze allebei iemand naast ons zitten. Dat was dus iets krapper. Onder stoelen ligt namelijk allerlei bagage dus je kunt je benen niet kwijt.

Tijdens de laatste stop van de bus voor een korte lunchbreak sprak een man mij aan die redelijk Engels sprak. Hij vroeg waar ik vandaan kwam en wat we gingen doen. Toen ik vertelde dat we de loop gingen fietsen keek hij mij heel bijzonder aan, alsof ik gek geworden was. Hij bleek later ook niet de enige te zijn. Hij gaf ons de tip om iets voor het busstation uit te stappen zodat de tuk tuk goedkoper zou zijn helemaal als we konden delen. Zo gezegd zo gedaan. Alleen wij moesten nog onze bagage hebben en voordat we het wisten reed de bus alweer weg. Snel stop roepen, maar ze vonden het erg vreemd dat we wilde uitstappen. Toch maar ons uit laten stappen en daar stonden we dan. Die man kon ik nergens meer vinden. Al snel kwam tuk tuk driver naar ons toe. Natuurlijk Valerie weer de onderhandeling laten doen. Hij wou er eerst niet op ingaan werd zelfs beetje boos. Ook goed zegt Valerie dan gaan we lopen. Toen bedacht hij zich toch en met veel gemopper mochten we mee voor onze prijs. Klein stukje daarna zagen we dus die man. Na veel gemopper mocht hij ook mee. Hij vroeg waar we waren dus ik vertelde het verhaal. Hij zei dat hier in Thakek de moeilijkste tuk tuk drivers zijn ze vragen te hoge prijzen dus het is handiger om samen te reizen. Onderweg stapte nog een vrouw in die ook in onze bus zat na wat gemopper natuurlijk. Uiteindelijk kwamen we er achter dat wij nog minder hadden betaald dat de rest. Echte een goede onderhandelaar die Valerie! Je moet ook wel als je lang op reis gaat elke cent is er 1 en zij is al 7 mnd op pad dus dan leer je er ook wel van.

En dan word je ergens midden in een verlaten stad gedropt. Tja en nu kijken waar we kunnen slapen. Valerie en ik hadden het er nog over dat backpacken best wel hardwerken is en niet alleen maar vakantie vieren. Constant op zoek naar hoe je ergens komt, wat er te doen is, slaapplek zoeken en dat allemaal natuurlijk voor het goedkoopste tarief. Je bent hier altijd wel een dag mee kwijt. Je moet ook steeds weer wennen aan de omgeving en opnieuw oriënteren. Je ontmoet zoveel mensen, zoveel indrukken, zoveel verhalen en dat kan soms best vermoeiend zijn. Op die momenten mis ik thuis, maar dat gaat gelukkig ook heel snel over.

Tijdens het zoeken kwamen we twee meiden tegen van de UK, die ons wat tips gaven over waar we guesthouuses konden vinden. De eerste die we bezochten was te duur 100.000 kip, oftewel iets meer dan €10 per nacht voor 2 persoonskamer. Je denkt dat is toch niks maarja we zitten toch op een budget. Ons doel was kamer voor 50.000 - 60.000. De eigenaar wou niet onderhandelen dus dan eerst maar even wat drinken en eten. Daarna volgende guesthouse bezocht, gelukkig wou die wel onderhandelen. Dus nu meest simpele kamer met douche en toilet buiten de kamer en die delen we volgens mij ook met de staff. Het is een kamer..
Daarna op zoek  naar fietsen. Dit bleek weer een hele nieuwe uitdaging. In deze hele stad zijn letterlijk maar twee mountainbikes te huur. Meeste shops zijn er mee gestopt omdat er weinig animo voor was en meeste fietsen gaan toch kapot. Valerie en ik hebben dus nu de enige twee mountainbikes in heel Thakek. Wel bizar. Iedereen die we het ook vertelde keek ons echt aan of we op ons achterhoofd zijn gevallen. Daarom afgesproken om het aan te kijken. Het eerste deel blijkt ook het mooiste te zijn. Plan is dus nu 4 dagen, 2 dagen heen en 2 dagen terug. Als we terug gaan willen we dan kijken of we met een Tour naar de Konglor Cave kunnen. Dit is de grootste grot maar helemaal aan het eind van de Tour. Tenzij we natuurlijk als een speer gaan en het gaat top dan maken we de route natuurlijk af. We zien wel. Morgen gaat iniedergeval om 6 uur de wekker, 7 uur op de fiets. Wordt de komende dagen 40 graden dus we willen het meeste fietsen als het nog niet heel warm is en op het warmst van de dag dan relaxen, lunchen of Cave bezoeken en lekker zwemmen. Ben benieuwd wat deze tocht ons gaat brengen. We hebben allebei wel weer zin in wat inspanning!
Tot schrijfs! 
X
Vandaag 23 maart nog naar 




nemen we meteen de bus naar Thak Haek. Valerie en ik zijn namelijk van plan om daar een loop van 500 km langs grotten en watervallen de fietsen.