Vietnam: HCMC/Mekong Delta/ Phu Qouc

Ook tijdens het reizen kun je het druk hebben. Maar nu even tijd en zin om wat op mijn blog te zetten. Dinsdag 27 januari aangekomen in Ho Chi Minh City (HCMC). Voor het eerst alleen, maar dat verliep goed. Taxi naar hostel. Installeren en toen de stad ontdekken. Ik was op zoek naar een kaart en een postkantoor. Niet zo moeilijk zou je zeggen maar dit bleek lastiger dan ik dacht. Iedereen is tegenwoordig van de mail en whatsapp. Op een gegeven moment kreeg ik contact met jongen op een terras, ik dacht ik vraag hem even. Helaas wist hij niks maar hij had wel een plattegrond voor mij. De serveerster wist wel een postkantoor. Ze heeft de route op de kaart getekend. Ik heb alleen nooit een postkantoor gevonden. Dat ik terug liep zat die jongen nog steeds op het terras en hij vroeg of ik het gevonden had. We raakte aan de praat. Hij kwam uit Engeland en heet Dave. Hij had zijn baan opgezegd, had ICT functie in ziekenhuis, alles verkocht en is vertrokken naar Azië. Hij gaf mij wat tips om te bezichtigen en uiteindelijk hebben we ook samen wat gegeten. Nou ja samen hij eet niet meer na 17:00 uur ivm vorm van diabetes Was een gezellige avond. Hij ging volgende dag naar chi chi tunnels. Volgende dag oude postkantoor en kathadraal Notre Dame bezocht en je raadt het al bij oude postkantoor kocht ik een mooie kaart en kon ik die postte bij het oude postkantoor. Beetje rondgewandeld en kwam toen hardrock café tegen. Ik weet dat Gé, de man van mijn collega Ingrid, koelkastmagneten spaart van HardRock Café over de hele wereld. Dat werd dus even foto  sturen en uiteindelijk volgende dag ook magneet voor hem gehaald. Na een beetje rondscharrelen was het tijd voor de lunch. Ik raakte aan de praat met een Iers stel die 2/3 jaar gewoond hadden in Sydney. Ze gingen nu definitief terug naar Ierland. Ze hadden een beetje een kater van de vorige avond. Ze gaven mij een tip over een café genaamd Donkeys wat niet zo duur was en ook goedkoop flessen wijn verkocht. Wijn is nl redelijk duur in Vietnam gewoon NL prijzen. Aangezien mijn vriendin Anja kwam en gek is op wijn ben ik dat natuurlijk gaan checken. Ik belandde alleen in een andere café vlak in de buurt. Ik zat net en toen raakte ik aan de praat met Dan. Dan komt uit Amerika en heeft zijn eigen houtverwerkingsbedrijf en maakt daar ook meubelen van. Waar hij woont is het erg bosrijk en het gebeurd regelmatig dat bomen omvallen. Hij wordt dan gebeld om deze bomen weg te halen en uiteindelijk gebruikt hij het hout om meubelen en kasten te maken. Zo heeft hij al menig restaurant bekleed: bar, tafels, stoelen. Erg mooi. Dan zou diezelfde avond met de bus naar de kust gaan. Hij was de drukte van de stad zat. Om eerlijk te zijn was ik dat ook wel beetje. Druk, warm en niet heel veel te doen en wou ook wachten tot dat mijn foute vrienden er waren zodat we met zijn allen konden sightseeing. Uiteindelijk was het heel gezellig met Dan en werd ik voordat hij de nachtbus pakte mee uiteten gevraagd. We gingen samen eten op dakterras van een hotel. Lekker rustig! Lekker gegeten en ik ontmoette daar de eerste NL ‘ers,  een stel uit de omgeving van Utrecht, die de volgende dag weer naar het koude (er ligt sneeuw) NL. Na het eten snel opzoek naar de bus voor Dan. Volgende dag... Peter komt!! Begin van de middag zou hij landde. Ik had dus niet heel veel tijd. Snel ff souvenir halen bij hardrock café voor Gé en weer rond gehobbeld. Op een gegeven moment even een stop voor een lemon juice. Ik zat op een terras aan redelijk drukke weg. Aan de overkant vd weg zie ik een jongen gehurkt zitten. Ik denk wat doet die nou... Zonder zich enigszins van de omgeving wat aan te trekken zit hij te poepen. Toch wel een bijzonder gezicht aangezien niemand er op reageert ook. Jongen zat denk ik wel 5 min. Ietsje daarna gebeurd er een ongeluk. Twee taxi’s op elkaar. Gelukkig niet heel ernstig. Het verkeer in Vietnam is ook chaos. Iedereen rijdt door elkaar en als je wil oversteken moet je gewoon gaan en in een tempo blijven lopen. De brommers rijden dan gewoon om je heen. Bij het begin best spannend. Ze hebben hier net zoveel brommers als bij ons fietsen. Ze doen alles op de brommers. Hele families op de brommer. De raarste dingen worden vervoerd. Grote glazen platen, bouwmaterialen, eten, drinken, je kunt het zo gek niet verzinnen. Ook baby’s in de armen van een ander kind of ouder wordt gewoon mee vervoerd. Zonder enige vorm van bescherming. Je ziet grote kinderen en volwassen wel met helm. Dat is inmiddels ook verplicht alleen voor kleine kinderen en baby’s hebben ze niets. Later begreep ik dat ze dat niet zo belangrijk vinden als een kind/baby van scooter valt en iets overkomt. Is niet zo belangrijk. 
Alle vrouwen zie je ook helemaal bekleed. Mondkapje voor ( niet alleen voor tegen uitlaatgassen), vesten, hoed of capuchon, sokken in slippers en lange broek. Ze willen nl niet bruin worden. Ik zou echt letterlijk omvallen vd hitte. Het is ruim dertig graden en zo lekker vochtig warm. Daarna snel in café tabac waar ik elke ochtend een smoothie nam en in mijn dagboek schreef gewacht tot dat Peter kwam. Dave zat ook op het terras, samen kopje thee gedaan en hij ging toen weg om te lunchen. Uurtje daarna kwam  Peter aanlopen. Ik was erg blij om hem te zien. We hebben toen meteen even café Donkeys samen uitgeprobeerd, iniedergeval de wijn . De volgende dag zouden begin van de avond Bert, Anja, Ronald en Louis komen. Net na de middag kregen we een appje van Ronald dat ze hun tussenvlucht hadden gemist. Wij geloofde dat niet dus stuurde lullig berichtje terug. Later op de dag bleek het toch echt waar te zijn. In NL sneeuwde het en het vliegtuig moest gede-iced worden hierdoor hadden ze een uur vertraging en daardoor dus hun tussenvlucht gemist. Nu moesten ze via Abu Dabi naar Qatar naar Ho Chi Minh. Ze zouden de volgende dag in de loop v/d middag aangekomen. Peter en ik besloten dan naar de chi chi tunnels te gaan en naar een pagode. Dit bleek meer in de bus zitten dan daadwerkelijk zaken bezichtigen. Pagode was mooi, we waren er net tijdens een dienst. Een apart geloof combinatie van Hindi, Boeddhisme, Christen met een goddelijk oog. Daarna naar de Chi Chi tunnels, dit viel Peter en mij beetje tegen. De tunnels zelf zijn indrukwekkend om te zien maar ze laten je er 2 zien en dan mag je een tunnel in die groter is gemaakt voor toeristen. De rest was boobytraps kijken en hoe de soldaten eruit zagen en leefde. Je mocht ook schieten, gelukkig hoefde niemand van onze groep. Beetje bizar. Na 45 min weer de bus in terug naar HCMC. Snel naar hostel en proberen de rest te vinden. Uiteindelijk troffen we de rest bij onze stamkroeg Donkeys. Lekker flesjes wijn gedronken en Bert en Anja trakteerde ons op pizza. Mjammie! 
Volgende dag zijn we naar het warmuseum geweest. Erg indrukwekkend vooral de gevolgen van Agent Orange, het gif waarmee vliegtuigen hele gebieden onder gesproeid hebben. Je ziet verminkte mensen en kinderen. Het gaat tot nu toe tot 3 generaties door. Ook foto’s van levende Vietnamezen die achter Amerikaanse tanks worden gesleept of levend uit een helikopter worden gedropt. Het museum laat alleen de misdaden van Amerika zien en niet die van de Vietcong. Ndat was wel beetje bijzonder, Marja blijft een communistisch land. Na het museum bezoek waren we allemaal er toch even stil van. De volgende dag begon onze fietstocht. De eerste dag gingen we op de fiets naar een natuurreservaat. Stuk fietsen, varen en eenmaal bij het park aangekomen ook een stuk door de jungle gelopen. We sliepen in het natuurreservaat erg leuk al die oerwoud geluiden S avonds. S avonds gingen we ook op nachtsafari. Niet zo indrukwekkend alleen herten gespio. Wat het meest indrukwekkende was was de dronken man die zorgde voor het licht. Die scheen met een schijnwerper in de ronde zodat we eventuele dieren konden zien. Hij was zo dronken dat hij flink boerde en er af en toe bij moest gaan zitten. Dit vonden wij natuurlijk hilarisch vooral Anja bleef er bijna in hangen. Gelukkig veilig weer aangekomen. Volgende dag door de jungle fietsen op weg naar crocodile lake, laatste stukje ook door de jungle lopen. Waar onze gids Ut nog doodleuk vertelde dat hij de vorige keer een king cobra had gezien, heel eng. Sarah en Anja waren meteen op hun hoede. Die ochtend spotten we een paar apen in de boom. Gelukkig geen cobra. Eenmaal bij de crocodile lake zagen we alleen kringen in het water wat dan de krokodillen moest voorstellen. Verder hebben we ze niet echt gezien. Toen weer terug naar HCMC. Weer in hostel geslapen. Voor sommige was dit een nieuwe ervaring met zijn allen op 1 kamer maar dit x hadden we ook een gast. In een Hostel raak je snel aan de praat met mensen en je ontmoetbook zo verschillende mensen. Savonds op het terras bij natuurlijk Donkeys ontmoette ik Heather, meisje uit Engeland wat voor 1 jaar gaat werken in HCMC bij kinderdagopvang. Ze is die avond met ons mee gegaan met eten samen met nog een jongen die Peter en ik ontmoet hadden in Hostel, Louis uit Portugal een surfer. Heather is super leuke meid, erg meegelachen. De andere hadden met haar afgesproken als ze terugkwamen in HCMC. Dit gaat ook gebeuren, Louis heeft contact met haar gehad. 
Volgende dag ging onze fietstocht door de Mekong Delta beginnen. In een woord geweldig. We begonnen goed. Louis had last van zijn knieën, Ronald had last van de warmte, Peter was door zijn rug gegaan en An had op de brug last van haar hoogtevrees. Wel erg gelachen met onze gids Ut, 26 jaar net paar maanden getrouwd. Continue werden we begroet door kinderen die hello riepen, correctie schreeuwde. Uitspraak van die tijd was die van Louis die altijd na het opstaan wat vanwege zijn knieën niet altijd soepel ging: Wild Thing riep van wild Thing you make my hard swing you are my everything wild Thing. Ut lach elke keer helemaal dubbel. En dan had je nog onze chauffeur Chang. Sprak geen Engels maar elke keer als je bij stopplek aan kwam stond hij er weer met frisse vochtige doekjes en zijn enorme grote glimlach en mooie bruine honden ogen. We hebben allemaal in kleine locaties gepauzeerd en geluncht. De gekste dingen gegeten en gedronken zo hebben we krokodil gegeten, kokosnoot snoepjes, rijst popcorn en  slangen rijstwijn gedronken. Krokodil was erg lekker, slangen rijstwijn smaakt naar cognac niet echt mijn ding. We fietsten voornamelijk door rijstvelden, over smalle paden en bruggetjes af en toe stukje met een boot. Zijn ook nog naar krokodillen darm geweest waar we natuurlijk overspeld werden met krokodillen, wat kunnen die beesten groot worden. Eerste dag dus hoge brug op gefietst. Tweede dag zijn Peter en ik samen met de gids berg opgegaan. Oh my god, ik merkte wel dat ik een tijd niet gesport had. Op een gegeven moment viel ik om en ik kwam gewoon niet meer op mijn fiets moest echt wachten totdat het iets minder steil was. Peter ging met Ut voorop. Peter kwam goed bezweet boven begreep ik maar Ut had geen druppeltje zweet (erg frustrerend).  Ik kwam met een hoofd als een rode tomaat boven. Zweten blijft lastig voor mij. Maar we hebben het gered en werden getrakteerd op een mooie zonsondergang waar de rest ook was. Volgende dag gingen we ook met een boot langs en door drijvende markt. Bootjes op het water die groente en fruit verkopen. Ook nog even op andere boot geklommen en op het dak werden we getrakteerd op lekkere ananas. Mensen zijn hier erg vriendelijk en lief. Harde werkers zowel mannen en vrouwen. Je ziet hier ook heel veel kinderen ze zijn tevreden met niets je hoort ze ook nooit huilen of zeuren. Naast de drijvende markt zijn we ook door mangroeve bossen gevaren. Heel indrukwekkend met allerlei soorten vogels. Onze gids had ons speciaal daarheen gebracht, omdat hij onze laatste avond na het eten moest verlaten ivm een bruiloft van een vriend en dat wist zijn baas niet. Laatste stukje fietsen langs de grens van Cambodja was saai en warm, maar uiteindelijk hebben we de finish gehaald met natuurlijk even kleine klim van een brug. S avonds afscheid genomen van Ut natuurlijk klompjes meegegeven en een tip. De volgende dag zijn we door Chang afgezet bij de Ferry en ook hij kreeg van ons natuurlijk klompjes en een tip. De Ferry bracht ons naar het tropische eiland Phu Quoc wat in het zuiden van Vietnam ligt, wel dichterbij de Cambodjaanse kust dan de Vietnamese kust. Hier hebben we vijf dagen gezeten. Redelijk luxe onderkomen aan het strand. Ontbijt, lunch en diner altijd met voetjes in het zand. Vaak gingen we s avonds een borrel drinken bij Rory’s een beachclub met elke avond een groot kampvuur. Op het eiland is niet heel veel te beleven. 70% is jungle. Louis, Peter en Bert zijn nog dag wezen vissen en snorkelen. Nog best een bijzonder tripje aangezien Bert samen met een Fin een Japanner heeft gereanimeerd. Helaas heeft dit niet geholpen. Die dag waren Anja, Ronald en ik aan de diarree waarschijnlijk de dag daarvoor iets verkeerds gegeten. Wat kun je daar suf van worden. Gelukkig voelde we ons de volgende dag goed en hebben we scooters gehuurd. De vrouwen achterop. Dit was heel leuk en ook spectaculair. Weggeslagen wegen waardoor we op een gegeven moment door een rivierbedding reden. Bepaalde stukken moesten Anja en ik lopen. Erg leuk om te doen. We hebben echt gezien hoe mensen wonen en leven. Onze hadden jeukte om al die troep op te ruimen. Zo zonde om al dat vuil overal op strand, langs de weg en in struiken te zien.. Vanochtend hebben Peter en ik afscheid genomen van de rest. Voelt wel raar, twee weken gaan dan ook zo snel om en het duurt lang voordat we elkaar weer zien. Blijft leuk om ondanks dat we erg verschillend zijn dit soort dingen samen kunnen ondernemen. Vanochtend om 11 uur vlogen Peter en ik naar HCMC en nu zitten we in de bus onderweg naar Mui Ne. We gaan langs de kust verder omhoog. Mijn tante, Joke, heeft wat tips gegeven dus ik heb een route uitgestippeld. Peter reist mee tot Hanoi waarschijnlijk en zal daarna naar Nieuw Zeeland vliegen. 

Hopelijk gaat alles verder goed met jullie. Bedankt voor jullie reacties en interesses. 
Tot gauw XXX