Vietnam: Mui Né, Da Lat, Nha Trang en Hoi An

Daar zijn we weer! Tijd voor een update! Als eerste wil ik toch even kwijt dat ik erg blij ben met de tips van mijn tante Joke. We volgen zo goed als de route die zij ons geadviseerd heeft. Lief Joke dat je met mij meedenkt!
Ik realiseerde mij dat ik nog niet heel veel heb verteld over typische dingen van Vietnam. Toch nog wat dingen op een rij:
Zoals ik al vertelde iedereen rijdt op scooters. Bedoelt voor gezellig met de hele familie op te rijden ( Jaaa 4 man op 1 scooter) of om dingen mee te verplaatsen. Je kunt het zo gek niet verzinnen of ze vervoeren het met de scooter.
De stoep is bedoeld voor het parkeren van scooters en niet voor voetgangers.
Stoplichten kennen ze niet in Vietnam, behalve in HCMC en Nha Trang hebben wij ze gezien.
Zebrapad is gewoon een plek waar je een poging kunt wagen om de weg over te steken.
20 graden is erg koud in Vietnam zelfs zo koud dat kinderen een skipak aan hebben.
Je wilt vooral niet bruin worden dus handschoenen, (panty) sokken in slippers, muts of hoed op en mondkapjes voor.
Je toetert als je iemand wilt inhalen.
Je loopt niet, je rijdt op een scooter.
Je doucht vlak naast het toilet zodat heel toilet nat is of je kunt twee dingen tegelijk doen . 
Toiletpapier?? Wat is dat?
Vietnamezen zitten niet op hun billen ze hurken zodat net hun billen niet de grond raken. In deze houding werken ze ook en alle leeftijden doen dit. Ik houd dat nog geen 5 min vol, veel te stijf!
TL licht en plastic stoeltjes en tafels betekent vijf sterren eten.
Ik begrijp je niet dus zeg ik maar: yes yes
Schoenen uit als je binnenkomt.
Je bestelt eten en drinken in 1 keer, ze blijven bij je tafel staan totdat je weet wat je wilt drinken en eten. Dit wordt in willekeurige volgorde gebracht waardoor je niet altijd tegelijkertijd eet.
Efficiëntie in Vietnam is vaak ver te zoeken. Peter zegt vaak tegen mij: Nee Saar, dat kan niet dat lijkt op een checklist en dat zou veel te efficiënt zijn!
Vuilnisbakken zijn schaars, we hebben eerste vuilniswagen in Nha Trang gezien. Maar dat heeft volgens mij te maken met de dure hotels en ressorts voor de vnl Russische toeristen. Helaas is het land bezaaid met vuilnis, overal ook in de natuur ligt plastic, papier en blikjes. Denk maar niet dat iemand dat opruimt. Behalve een enkele westerse toerist die dit echt niet aan kan zien. 
We zijn dus van Phu Quoc via Ho Chi Minh City gereisd naar Mui Né. Daar hadden we voor 1 nacht een bed op dorm in hostel. Peter was niet lekker dus die plofte meteen bed in. Ik ging even hostel verkennen en kwam toen meteen in contact met wat jongens. Deze groep jongens kwamen uit verschillende landen van Europa en 1 uit Amerika. Ze waren hier voornamelijk om te kitesurfen en te feesten. Ik heb hier nog gedacht aan Ruben, vriend van mij, die vroeger veel kitesurfde. Ruub, dit zou jij echt een top spot hebben gevonden!  Na beetje kletsen toch ook maar bedje opgezocht. Vreselijk geslapen, was erg krap, lek gestoken door de muggen en lawaaierig. Volgende ochtend heb ik meteen naar een andere slaapplek gezocht. En die was top! Een guesthouse gerund door man, vrouw met dochter en zoon. Alleen dochter sprak Engels, maar die was er bijna nooit. Was dus erg uitdagend om te communiceren, maar met handen en voeten red je het altijd. Deze plek was wel iets uit het centrum, maar lekker eigen kamer met douche en toilet, grote mooie tuin en de eigenaar overspoelde ons met fruit, nootjes, drank en zelfs gitaarmuziek. Beetje veel muggen, maar dat mag de pret niet drukken en gelukkig had ik een klamboe van Esther en Ruben mee ( dank daarvoor!). We hebben hier drie zweedse meiden ontmoet ( Sara, Andrea en Isabella) van jaartje of 20 en een Canadees stel. Ook waren er twee Oostenrijkse zussen van begin 50. Aan de eind van de dag zaten we altijd met elkaar buiten in de tuin aan grote tafel gezellig te kletsen en drankje te doen en natuurlijk verhalen uit te wisselen. Met de zussen hadden we niet veel contact. Canadees stel was bijna op het eind van hun 6 mnd reis dus ik heb veel tips van hun meegekregen. Waren namelijk ook in noord Vietnam geweest, Laos , Cambodja en Myanmar. In Mui Né hebben we twee dagen scooter gehuurd en wat toeristische spots bezocht zoals de witte zandduinen bij zonsopgang en de fishing village waar mannen in een soort van ronde tombe de zee opgaan en gaan vissen. De vangst wordt dan aan land gebracht en de vrouwen sorteren dan de vangst. Ieder zo ze taak. De faire stream was 100 m van onze guesthouse. Erg mooi een stroompje van water wat gewoon uit de zandduinen/zandbergen onstaat. Kun je dus door heen lopen. Wij lieten ons natuurlijk weer lijmen dus er liep een dove gids met ons mee. Wel handig uiteindelijk aangezien hij goed wist waar je wel kon lopen en waar het te diep was. Uiteindelijk ook een klein watervalletje naar beneden geklommen. S middags naar het strand gegaan. Goed ingesmeerd dacht ik, maar ik ben daar super verbrand. Niet normaal!! Een rode kreeft, leek wel een Engelse. Te erg en pijnlijk. Nu krap ik mij rot omdat ik aan het vervellen ben, niet erg charmant. Volgende dag zou Peter gaan kitesurfen, maar helaas was toen net die dag de wind te zwak. Nu blijkt dat Peter daar wel vaker last van heeft. Dat hij ergens op de wereld gaat kitesurfen of iig van plan is om dat te gaan doen en zodra hij er is zakt de wind af...helaas dit keer dus ook. Die avond zijn we met de Zweedse  meiden wezen stappen bij Dragon Beach, de night club van Mui Né. Dat had ik natuurlijk gehoord van de jongens in het hostel. Maar zoals je dat doet als echte twintiger doe je natuurlijk eerst wat spelletjes met drank, oftewel voordrinken. Dus Peter en ik werden geïntroduceerd in Zweedse drank spelletjes. Daarna natuurlijk op gedirkt en naar de club en ja hoor wie kwamen we tegen, de jongens van de hostel. Geslaagde avond, helemaal omdat je emmers met cocktails kon bestellen. Iedereen liep met zo een emmer ( kost namelijk niets vergeleken met NL) met lekker veel rietjes dus iedereen proeft van iedereen. Lekker dansen op het strand aan zee, hoe cool is dat. 
De volgende dag, beetje last van de drank met de bus vertrokken naar Da Lat. Dit is een stad in de Highlands, mooi groen bergachtig gebied. Hier sliepen we in AB's house gerund door Àn. Zij is 28 jaar en ze heeft net AB's house geopend. Beide haar ouders zijn doof en daarom is zij degene die voor ze zorgt en financieel ondersteund. Vooral zorgt ze voor haar moeder. Haar ouders zijn gescheiden. Haar vader heeft een nieuwe vrouw dus die redt zich aardig. Haar moeder is alleen en heeft dus wat meer aandacht en zorg nodig. Haar vader heeft zijn gehoor verloren door een hersenbeschadiging. Haar moeder doordat een kabinet op haar viel en ze met haar hoofd op de grond terecht kwam.  Overdag past haar moeder op het hotel zodat Àn kan werken in een hotel. Ze werkt dus echt 7 dagen in de week 24 uur per dag. Ontzettende leuke lieve meid. Toen we met de bus aankwamen in Da Lat gingen we lopend op zoek naar het hotel, maar na 1,5 uur ronddwalen hebben we maar gebeld. Àn kwam ons meteen met haar scooter ophalen. Ze sprak goed Engels en gaf ons tips en regelde scooter voor ons. We hebben Chinees nieuwjaar daar gevierd. Maar na het inchecken zijn we de stad beetje gaan ontdekken en langs het meer midden in de Stad gelopen ( ik vond deze erg vies). Hier zagen we voor het eerst waterfietsen in de vorm van een zwaan. We hadden namelijk tegen onze gids tijdens onze fietstocht door de Mekong aangegeven dat hij een zaak moest beginnen in waterfietsen, maar helaas hebben ze deze dus toch al. We zijn na het meer naar Crazyhouse geweest. Een Vietnamese vrouw die architectuur in Moskou had gestudeerd en huizen heeft ontworpen vanuit soort van bomen, alles bestaat uit houtwerk of stucwerk, bijzondere vormen en kleuren. Nu is het een toeristische attractie en kun je er overnachten, erg grappig. Volgende dag hebben we een berg ( Luang Brabang) van 2161m opgewandeld. Best pittig vooral laatste stuk was erg steil. Aan de eind van de beklimming raakte we aan de praat met Kerry uit Engeland. Ze is met ons verder meegelopen. Uitzicht op de top was fantastisch. Heb je helemaal uitzicht over de stad Da Lat. Eenmaal terug was het al eind van de middag dus we besloten terug te gaan en we zouden Kerry later ontmoeten voor eten.  Helaas voelde ik mij niet echt top. Peter is uiteindelijk alleen met Kerry wat wezen eten. Volgende dag was het oudjaar we zijn naar Elephant Waterfalls gereden en naar een pagode op een berg. Elephant Waterfalls was mooi en je kon ook mooi beetje rond de waterval kluisteren. Waren af en toe best pittige paden ( je moet geen last hebben van hoogtevrees). We liepen zelf ook opeens verkeerd midden in de modder beter op slippers lekker glibberend steil omhoog en naar beneden. Dat is ook echt iets in Vietnam worden weinig dingen goed aangegeven. Je raakt dus snel de weg kwijt als je even niet oplet. Daarna naar de pagode gereden wat ook nog wel stukje toeren was. Erg mooie wegen door bosrijk en heuvelachtig gebied. In de pagode zagen wij een blanke monnik, we spraken hem aan en hij bleek uit Frankrijk te komen en nu 4 jaar in deze pagode te wonen. Mooi en rustig plekje en heel schoon. Het is ook een soort van kostschool waar jongelui de leer van Boeddha leren. Iedereen heeft zo zijn taak ales wordt schoongehouden en goed onderhouden. Toen weer terug van oudjaar. We hadden onderweg goed geluncht omdat we hoorden dat vandaag weinig open zou zijn. Voor  het vuurwerk zijn we naar grote meer gelopen wat midden in de stad ligt. Heel veel mensen maar gelukkig ook groot meer. En dan is het opeens nieuwjaar er wordt dus centraal vuurwerk afgestoken beetje gejuich. Maar je ziet mensen niet elkaar gelukkig nieuwjaar wensen of zoenen ouzo. Ze kijken naar het vuurwerk wat ong half uur duurt. Helaas niet goed uitzicht omdat het niet goed waaide dus de rook bleef hangen. En daarna gaat iedereen naar huis en dan zijn ze de komende drie dagen druk met eten en drinken bij familie thuis en de derde dag met vrienden. Voor ons wat lastig want ze hebben 2 weken vrij en alles is duurder: vervoer, eten, drinken, overnachten. Dat is dus wat minder. Nieuwjaar vertrokken we naar  Nha Trang, maar eerst afscheid van lieve An. Ze geeft ons nog zoals het hoort met nieuwjaar een klein envelopje met wat geld (10.000 Vietnamese Dong is minder dan €0,50) heel lief. Wij gaven haar natuurlijk klompjes. Nog even op de foto met elkaar. Terwijl ik dit nu schrijf krijg ik net berichtje van haar waarin ze zegt dat ze mij mist vooral onze 'gril talk'. Dat Peter een keer boodschap was doen hebben we natuurlijk even als vrouwen onder elkaar gesproken over mannen, liefde... Je kent het wel. Dat stelde ze zeer op prijs door haar werk en haar hotel heeft ze weinig tijd om gaar vriendinnen te zien maar ze gaf aan er ook niet veel te hebben. Nou ze heeft er 1 bij hoor ook al is het op afstand! 
Nha Trang is een badplaats, erg toeristisch maar op zich wel leuk. Ook hier verbleven we in guesthouse. We hebben een dag scooter gehuurd en rondgereden. S avonds na het eten deden we nog een drankje bij de bar. Daar hadden ze het spel Venga, ofzoiets. Je moet dan van houten staafjes een toren bouwen en dan steeds een staafje van de toren ergens eruit halen en dan weer boven op de toren zetten. Als de toren omvalt heb je verloren. Er was een oudere Noorse man die vrij goed was en iedereen ging uitdagen. We raakte hier aan de praat met twee jonge Zweedse jongens van jaartje of 21. Gezellige avond gehad met leuke en ook wel zware discussie op een gegeven moment ook over natuurlijk vrouwen en de liefde. Laatste dagen lekker dagje strand gedaan, s'avonds nachtbus gepakt naar Hoi An. Dit was weer een ervaring. Peter en ik paste net in de ligstoel maar ik denk dat mijn vader en broers zeker moeite hadden gehad. Je voeten zitten ook afgesloten dus je kan niet echt lekker bewegen. Niet veel geslapen, maar wel ervaring rijker. S ochtends uurtje of half 6 kwamen we aan in Hoi An. Mooiste stad die ik tot nu toe heb gezien in Vietnam. Versuft stap je de bus uit en meteen komen mensen naar je toe om te vragen of je een motoriek taxi nodig hebt of een hotel. Pfffff, laat mij even met rust en even acclimatiseren. Uiteindelijk besloten om lopend te gaan. Volgens de mannen om ons heen was dit natuurlijk veel te ver en niet te doen, maar we hebben het gered. Alles was nog dicht en de mensen sliepen nog. Ze werden wakker en we kregen wat drinken. Helaas konden we pas 14:00 uur onze kamer in dus ontbijten en fiets gepakt en zijn de stad gaan ontdekken. Meteen even een jurk en broek op maat laten maken. Hele mooie stof, natuurlijk met echte Sarah print . Zoals ik al zei, vind ik Hoi An mooie stad. Vooral de oude stad is erg leuk, wel vol met kledingwinkels, maar ook wat musea, en tempels. Na de lunch even slapen en  daarna weer de stad even in om hapje te eten. Volgende dag bij ontbijt raakte we aan de praat met Christy en Brad uit Amerika. Ze zijn vrienden en een deel samen op reis. We zijn die dag samen met hun wat opgetrokken. Lekker samen geluncht in echt een top tent wat goedkoop en lekker eten had en ook goed westers eten. Daniel een Zweedse jongen sloot ook even aan, hij was alleen op reis en het is natuurlijk nooit leuk om alleen te eten dus we nodigde hem uit om bij ons gezellig te zitten. Af en toe verlang je gewoon naar wat anders dan rijst. Na lunch kon ik voor het eerst mijn jurk en broek passen. Wat kleine aanpassingen maar ik ben tevreden. Daarna hebben we Christa en Brad opgezocht op het strand en beetje gerelaxed. Daarna afgesproken om samen weer te eten bij de tent van vanmiddag. S'avonds nog bij de guesthouse wijntje gedronken en lekker gekletst en ik werd door Brad verwend met een overheerlijke massage! Christa is een fysiotherapeute en Brad is een broeder maar beide werken op contract basis en reizen dus heel Amerika door. ze verdienen echt bakken met geld. Niet normaal. We hebben het nog gehad over de ziektekosten en sociaalstelsel van Amerika. Ze krijgen het maar niet voor elkaar om dit enigszins voor iedereen betaalbaar en toegankelijk te krijgen. Iets wat hun ook frustreerde maar wat voor armelijk de rijke republikeinen tegenhouden. Om maR even een idee gegeven wat ze verdienen ze verdienen $8000 netto per maand, maarja als er wat met je gebeurd ben je de sjaak. Ook voor hun oude dag moeten ze zelf sparen. Door hun contract werk hebben ze wel veel flexibiliteit en meeste Amerikanen hebben dat niet die hebben maar 2 weken per jaar vrij. Dit geeft hun dus de gelegenheid om paar maanden te reizen. Grappige is dat Brad beetje dezelfde landen gaat bezoeken als ik. Hij gaat iets langer weg en pakt Thailand erbij om te duiken en aan het eind wil hij naar Nepal om te wandelen en ik ga naar India. We hebben afgesproken om contact te houden om misschien elkaar ergens te ontmoeten en wat samen te reizen. Volgende dag zijn we naar My Son geweest een oud complex met oude Cham tempels. Helaas zwaar beschadigd door de oorlog. We hadden een Tour geboekt voor VD160.000 maar in de bus onderweg naar My Son kwam de gids geld collecteren voor de entree. Dat is ook typisch Vietnam dan denk je een Tour met alles erop en eraan te boeken en dan blijkt toch dat je nog entree moet betalen. Waren ze even vergeten te vertellen bij onze guesthouse. My Son was in het bis allemaal ruïnes. Erg beschadigd door Amerikaanse bombardementen. Wel mooi om te zien maar het was bloedje heet. Op de terug weg gingen we met de boot terug en kregen we lunch. Weer iets nieuws... Rijst met groente en vlees . Ik droom af en toe van yoghurt en kaas en natuurlijk hagelslag of lekkere frisse salades met goede dressing.  S' avonds weer heerlijk gegeten in dezelfde tent. Dit was onze laatste avond met Christa en Brad zij gingen de volgende dag naar Halong Bay. Wij zijn volgende dag naar Hue vertrokken met de bus. helaas is het ons niet gelukt om naar My Lai te gaan. Een dorp waar de Amerikanen goed huisgehouden hebben iedereen in dat dorp is vermoord. ze dachten dat daar de Vietcong zat maar later bleken daar alleen onschuldige burgers te zitten. Ouderen, kinderen en vrouwen zijn daar vermoord. Het was te duur en te ingewikkeld om dit te regelen voor ons... Helaas.
Nu zitten we in Hue. 
Peter en ik hebben het gezellig. Eerste keer dat we zolang met elkaar op pad gaan. Ieder doet lekker zijn ding, maar vinden toch dezelfde dingen erg leuk. Lekker makkelijk dus.. Slapen steeds in guesthouses/ homestays waardoor we eigen kamer hebben met douche en toilet en ieder lekker eigen bed . Wel prettig voor Peter want ik heb altijd heel  dekbed voor mijzelf nodig. Ik mis thuis af en toe zeker. Vooral het delen van dingen met jullie allemaal. Het blijft een raar gevoel niet werken en gewoon op reis te zijn, ver van huis in een hele andere wereld. Het is wel een hele mooie en geweldige ervaring en we genieten ook volop!
Hopelijk gaat alles goed met jullie. We krijgen af en toe wat van jullie thuis mee en dat is erg leuk en ook fijn.
Tot gauw Xx.